از عرش برین قدم چو بگذاشت زمین            گردید زمین ز مَقدمش عرش برین

وقتی که در آغوش حسین جای گرفت            شد ماه رُخش به نور خورشید قرین

 **************

ای آیـــنــۀ جــمــال داور، زیــنــب            وی کـوثـر کـوثـر پـیـمـبـر، زیـنب

با تـیـغ زبـان خود نـمودی اعـجـاز            ای وارث ذوالـفـقـار حـیـدر، زینب

**************

زینـب! دلـم از مهـر تو تابـنـده شده            حور و مَلَک و پری تو را بنده شده

با خـوانـدن خـطبـه مـردمان کـوفـه            گـفـتـند: عـلـی دو مرتبه زنـده شده

 **************

زینب که محبّتش به دلهای همه است            از شوق ولادتش به لب زمزمه است

تـا دیـد جـمـال او پـیـمــبـر گـفــتـا:            یالَـلـعَجَب! انگـار خودِ فاطمه است